Vervoerskosten kunnen als zorgkosten in de aangifte inkomstenbelasting worden afgetrokken. Er wordt onderscheid gemaakt tussen:
- Kosten voor vervoer naar medische hulp of het verkrijgen van hulpmiddelen, zoals ritten naar een arts, specialist, tandarts of apotheek.
- Extra vervoerskosten die ontstaan door ziekte of invaliditeit, bijvoorbeeld als iemand niet zelfstandig kan reizen en vaker vervoer nodig heeft dan gebruikelijk.
Vanaf 2025 geldt voor eigen vervoer een vast bedrag van € 0,23 per kilometer. Daarnaast zijn ook werkelijk gemaakte kosten voor openbaar vervoer, taxi, tol, veer- en parkeergeld aftrekbaar, mits deze kunnen worden aangetoond.
Drempel en bewijslast
De kosten zijn aftrekbaar voor zover ze de jaarlijkse inkomensafhankelijke drempel voor zorgkosten overstijgen. De belastingplichtige moet de uitgaven kunnen onderbouwen met bewijsstukken, zoals rittenoverzichten, vervoersbewijzen of medische verklaringen.
Extra vervoerskosten bij beperkte mobiliteit
Wanneer iemand vanwege ziekte of handicap niet meer dan 100 meter zelfstandig kan lopen, mag een vast bedrag van € 925 per jaar als extra vervoerskosten worden afgetrokken. Een gehandicaptenparkeerkaart, Wmo-beschikking of medische verklaring kan dit onderbouwen.
Vervoerskosten gemaakt door ouders
Ouders die vervoerskosten maken voor een zieke zoon of dochter kunnen deze ook zelf als zorgkosten aftrekken, mits:
- het kind jonger is dan 27 jaar en tot het huishouden van de ouder behoort; of
- het een ernstig gehandicapt kind betreft van 27 jaar of ouder dat nog steeds deel uitmaakt van het huishouden.
Volgens recente toelichting van de Kennisgroep mag dit op basis van een redelijke wetsuitleg.
Noot: Het antwoord is gebaseerd op de bij ons bekende wetgeving en jurisprudentie per de hierboven aangegeven datum.