In principe mag de Belastingdienst het beleid van een ondernemer niet toetsen. Iedere ondernemer loopt risico’s: het is nu eenmaal niet altijd zeker of een uitgave zich zal terugverdienen. Toch kan de fiscus bepaalde kosten aanmerken als privé, ook al lijken ze op het eerste gezicht zakelijk. Sommige uitgaven hebben namelijk een element van persoonlijke behoeftebevrediging, waardoor ze niet volledig zakelijk zijn.
De Hoge Raad heeft hiervoor een duidelijke maatstaf gegeven: wanneer geen redelijk denkend ondernemer kan volhouden dat een bepaalde uitgave volledig ten behoeve van de onderneming is gedaan, wordt deze gezien als privé. De bewijslast ligt bij de belastinginspecteur, die slechts hoeft aan te tonen dat een uitgave géén zakelijk karakter heeft – niet dat er sprake is van aandeelhoudersbevoordeling.
Voorkom discussie over ondernemerskosten
Om te voorkomen dat de zakelijkheid van kosten later ter discussie wordt gesteld, is het verstandig om afspraken goed vast te leggen. Denk bijvoorbeeld aan schriftelijke overeenkomsten bij sponsoring, zodat duidelijk is welk zakelijk belang wordt gediend. Houd kosten van pure hobby’s buiten de onderneming en let op dat facturen altijd correct zijn geadresseerd.
Bij leningen aan familieleden is het bovendien essentieel dat deze onder zakelijke voorwaarden worden verstrekt; anders kan de fiscus twijfelen aan de zakelijkheid van de transactie.
Over dit onderwerp bestaat inmiddels veel jurisprudentie, die steeds opnieuw laat zien hoe dun de scheidslijn is tussen zakelijk en privé.
Noot: Het antwoord is gebaseerd op de bij ons bekende wetgeving en jurisprudentie per de hierboven aangegeven datum.